म औंला गनेर कति पर्खनु हो
यी आँखा भरेर कति पर्खनु हो
रुझेका परेली सँधै साँझ बिहानी
रुखो याद चढेर कति पर्खनु हो
ठुंगीरन्छ फक्रेर यो फूल थुंगाले
सयौं पिर खपेर कति पर्खनु हो
पुराना कुराका तरानाहरुमा
म एक्लै गमेर कति पर्खनु हो
भन्यो कोईलीले बिहानै बिहानै
गयो बैंश खेर कति पर्खनु हो
~ शान्ति शर्मा ~
Shanti sharma